تا به حال نظریه نسبیت اینشتین هر آزمایشی را با موفقیت پشت سر گذاشته بود و یکی از پایههای مستحکم فیزیک محسوب میشد. حال دانشمندان در جریان آزمایشی متوجه شدهاند که ذرات بنیادی به نام نوترینو سریعتر از نور حرکت میکنند.
بنا بر نظریه آلبرت اینشتین هیچ چیز نمیتواند سریعتر از نور حرکت کند. او در سال ۱۹۰۵ ميلادی در نظریه نسبیت، و معادله معروف 2E = MC انرژی را برابر جرم ضرب در سرعت نور به توان ۲ میداند که جزئی پایهای از فيزيک مدرن است. بر اساس اين نظريه هيچ چيزی نمیتواند سريعتر از سرعت نور حرکت کند. اما گویا به تازگی ذرههایی وابسته به پدیدههای درون اتمی صحت نظریه خاص اینشتین را زیر سؤال بردهاند.
دانشمندان در سازمان اروپایی پژوهشهای هستهای (سرن CERN) ذراتی به نام نوترینو را از مرکز سرن در ژنو به سمت گیرندههایی در آزمایشگاه ملی گرن در ایتالیا سرازیر کردهاند که در فاصله ۷۲۰ کیلومتری ژنو قرار دارد.
نوترینوها همچنین ذرههای "شبهوار" نامیده میشوند، زیرا به راحتی از میان اشیاء و بدن انسان رد میشوند. بین این ذرات و عناصر دیگر به ندرت فعل و انفعالات شیمیایی رخ میدهد و از لحاظ الکتریکی خنثی هستند. دانشمندان در جریان این آزمایش مدت زمان پیمودن حدود ۱۶ هزار نوترینو را اندازه گرفتهاند و از این رو اطلاعات آماری تقریباً مطمئنی
جمعآوری کردهاند. ظاهراً نوترینوها زودتر از سرعتی که نور در این شرایط طی میکند، به مقصد رسیدهاند.
آسک امیل ینسن، دانشحوی دکترا در رشته فیزیک از مؤسسه نیلز بور در کپنهاگ در دانمارک میگوید: «اگر این نتایج تأیید شوند روی تمام نظریههایی که دنیای علم در صد سال گذشته به آنها اعتقاد داشته، خط بطلان کشیده خواهد شد.»
شک و تردید در مورد آزمایش ذرههای بینیادی
در حالی که بسیاری از دانشمندان شیفته این کشف حیرتآور شدهاند، شماری دیگر نسبت به نتایج این آزمایش نگاهی بدبینانه دارند. آنها احتمال میدهند که شاید در اندازهگیری اشتباهی رخ داده باشد.
یوهان بیننز، فیزیکدان هستهای از دانشگاه "فون لوند" در سوئد میگوید: «نظریه نسبیت یکی از پایههای اصلی فیزیک است. اگر نتایج این آزمایش حقیقت داشته باشد ما در حذف و جایگزین کردن آن با قانونی جدید با مشکلات بزرگی مواجه خواهیم شد.» او از این رو هشدار میدهد که از اتخاذ تصمیمات عجولانه خودداری شود. به اعتقاد بیننز نتایج بهدستآمده باید دوباره بررسی شوند. او در این مورد میافزاید: « به همین دلیل اولین واکنش من این است که به احتمال زیاد در محاسبات اشتباهی رخ داده است.»
کارن هاگنر، فیزیکدانی دیگر از دانشگاه هامبورگ نیز به دستهای متعلق است که به این نتایج با دیده شک و تردید نگاه میکنند و مخالف انتشار زودهنگام این نتایج بود. هاگنر خود در انجام این بررسی عضو تیم پژوهشی بوده است و میگوید: «باید احتیاط کرد. احتمال دارد که ما هنگام اندازگیری فاصله یا مدت زمان حرکت این ذرهها دچار اشتباه شده باشیم.»
اکثر دانشمندان در مورد برخوردی محتاطانه با کارن هاگنر همعقیده هستند. هاگنر میگوید: «پیش از اینکه نظریه نسبیت اینشتین را زیر سوال ببریم، باید توجه داشت که احتمال اینکه در محاسبات اشتباهی رخ داده باشد بسیار زیاد است.»
مغز افراد دوزبانه كلمات مشخصي را سريع تر از بقيه افراد پردازش مي كند. به عبارتي توانايي صحبت كردن به زبان دوم تنها نقطه تمايز افراد دو زبانه از ساير افراد نيست. بلكه مغزاين افراد هم متفاوت كار مي كند. به عنوان مثال تحقيقات نشان داده كه بچه هايي كه دو زبان مي دانند، آسان تر از ديگران چيستان هايي كه نكته انحرافي و گمراه كننده دارند را حل مي كنند.
اين نتيجه مطالعه ای است كه متن كامل آن در نشريه سايكولوجيكال ساينس به چاپ رسيده. از نتايج ديگر اين مطالعه اين بوده كه دانستن زبان دوم، حتي اگر در سن نوجواني آموخته شود، بر نحوه خواندن زبان بومي اثر مي گذارد. يافته هاي اين تحقيق حاكي از اين است كه افراد بعد از آموختن زبان دوم ديگر مثل سابق به كلمات نگاه نمي كنند.
اوا ون آچه، روانشناس برجسته اي است كه به همراه همكارانش، اين تحقيق را بر روي 45 دانشجوي هلندي زبان، كه در سن 14 يا 15 سالگي زبان انگليسي آموخته بودند انجام داده است. اين محققان از شركت كنندگان در تحقيق خواستند تا مجموعه اي از جملات هلندي را كه كلماتي همريشه با زبان انگليسي در خود داشتند را بخوانند. اين كلمات شبيه هم و هم معني با هم بودند. (مانند لغت sport كه در هر دو زبان يك معني دارد.) اين افراد جملات هلندي ديگري كه تنها حاوي كلمات غير همريشه با زبان انگليسي بودند را هم خواندند.
ون آچه و همكارانش حركت چشمان شركت كنندگان در اين تحقيق را در هنگام خواندن ضبط كردند. اين محققان پس از بررسي حركات چشم افراد شركت كننده در آزمايش متوجه شدند كه آنها به كلمات همريشه با انگليسي به طور متوسط هشت برابر كمتر از كلماتي كه تنها در زبان هلندي وجود دارد چشم مي دوزند و نتيجه گرفتند كه مغز اين افراد كلماتي كه در هر دو زبان وجود دارد را سريع تر از كلماتي كه تنها در زبان بومي آنها وجود دارد پردازش مي كند.
مهم ترين دستاورد اين مطالعه آن بود كه حتي موقعي كه يك فرد دو زبانه زبان بومي اش را مطالعه مي كند، اثر آگاهي او از زبان دوم در او ديده مي شود. به قول ون آچه «دو زبانه بودن بر يكي از غيرارادي ترين مهارت هاي افراد اثر مي گذارد و آن را تغيير مي دهد».
نتايج جالب اين مطالعه باعث شده تا اين محققان به فكر انجام تحقيق ديگري بيفتند. موضوع تحقيق بعدي اين خواهد بود كه آيا افرادي كه دوزبانه هستند اطلاعاتي را كه از راه گوش به دست مي آورند را هم به شكل متفاوتي پردازش مي كنند يا نه.
البته ظاهراً پرسش هاي ديگري هم وجود دارد كه اين قبيل تحقيقات به يافتن پاسخ هاي آنها كمك مي كند.
صدها میلیون نفر در سراسر جهان آن را از سن کودکی تا بزرگسالی خورده اند، پفک نمکی یا "چیز دودلز" نامی که "موری یوهایی" خالق آن بر رویش نهاد.
موری یوهایی که فرزند یک زوج مهاجر ترک بود در اواخر دهه 1950 میلادی اولین کارخانه پفک نمکی یا "چیز دودلز" را در محله برونکس نیویورک احداث نمود.محصول او به چنان محبوبیتی دست یافت که کمپانی غول پیکر تولید تنقلات "بوردن" در آمریکا در سال 1965 کارخانه سازنده "چیز دودلز" موری یوهایی را از صاحبش خریداری کرد.پفک نمکی عمدتاً با طعم پنیر در بازار عرضه می گردد. بلغور ذرت وآب در داخل دستگاهی به نام اکسترودر پف کرده و پس از عبور ازخشک کن روی آن با مخلوطی از روغن گیاهی ، پودر پنیر ویا سایر طعم دهنده های مناسب ، رنگ مجاز خوراکی ونمک پوشش داده می شود."چیز دودلز" در اواخر دهه 1960 به ایران آمد. در اوایل دهه 1970 میلادی با شکوفایی انفجار آمیز اقتصاد ایران که سرمایه گزاران خارجی و داخلی را تشویق به سرمایه گذاری در کشور کرده بود تولید "چیز دودلز" نیز به خیل عظیم محصولات تولیدی کارخانه های تازه تاسیس در ایران اضافه و نام "پفک
نمکی" از سوی شرکت "مینو" بر روی آن نهاده شد. پاکت نایلنی قرمز رنگی که پفک نمکیهای میگو مانند ترد در آن در انتظار خورده شدن نشسته بودند بخشی از خاطرات کودکی بسیاری از ایرانیان را نیز تشکیل می دهد.
موری یوهایی خالق "چیز دودلز" یا پفک نمکی در روز 27 ژوئیه سال 2010 بدنبال ابتلا به بیماری سرطان در سن 90 سالگی در منزل مجلل خود واقع در لانگ آیلند نیویورک درگذشت.